ബലിമൃഗങ്ങൾ

പാരിനു ദീപ്തിയേകേണ്ട പെൺ ദീപനാളങ്ങൾ
പട്ടാപ്പകലിൽ നിശ്ചലരായ് തീരുന്നു.
പകയും പകരം വീട്ടലുമില്ലാതെ നിലക്കുന്നു
പാരിൽ പാവനപെൺ ജൻമങ്ങൾ.

അബലയെന്ന കവിവാക്യം പരിചയാക്കുന്നു
അധമമാനുഷ്യഹൃദയങ്ങൾ പതുങ്ങി നില്ക്കുന്നു
അക്രമ, കാമഭ്രാന്തിൽ മറക്കുന്നു മനുഷ്യത്വം
അരാജകത്വം നാടുവാഴുന്നീ ദേവ മണ്ണിൽ.

ഉയരുന്നു നിലവിളികൾ ഈ മണ്ണിൽ
ഉയിരറ്റ പെൺമേനികൾ നിരക്കുന്നീ മണ്ണിൽ
ചിറകറ്റ ശലഭങ്ങൾ ഇഴയുന്നൂ നിശബ്ദരായ്
ചാരിത്രത്തെ കാർന്നെടുക്കുന്നു കരാളഹസ്തങ്ങൾ.

അകാലത്തിൽ ഇറുത്തെടുത്തു നിങ്ങൾ
ആയിരം ജീവസ്പന്ദനങ്ങൾ, സ്വപ്നങ്ങൾ
അറ്റുനോറ്റു പോറ്റു വളർത്തിയ അച്ഛനമ്മമാർ
അടക്കാനാവാത്ത നൊമ്പരങ്ങളാൽ എരിഞ്ഞമരുന്നു
അശ്രുബിന്ദുക്കളാൽ കുതിരുന്നീ മണ്ണും, മനസ്സും ഈ മണ്ണിലിന്ന്...
അറിയുന്നു ഞങ്ങൾ ബലിമൃഗങ്ങളെന്നും സിംഹങ്ങളല്ല കുഞ്ഞാടുകൾ.

കേരള, ഉണരൂ... തുറക്കൂ നിൻ ഭ്രാന്തൻകണ്ണുകൾ
കാമ, കപാലിക കഴുകൻമാരെ അറിയൂ
എരിഞ്ഞമർന്ന കുരുന്നു ജൻമങ്ങൾ
എന്റെയും നിന്റെയും കുഞ്ഞനുജത്തിമാർ...
-സിസ്റ്റർ സോണിയ കെ ചാക്കോ, ഡിസി